به این پدیده گاز متان می گویند .
از کف رودخانه می آیند و در نتیجه ی مصرف شدن برگ ها، گیاهان و جسد حیوانات مرده توسط باکتری ها تولید شده اند.در فصول گرم سال، هنگامی که آب دریاچه جریان دارد، این حباب ها از اعماق دریاچه به سطح آمده و وارد هوا می شوند.
اما در فصل زمستان و در سرمای منفی ۳۰ درجه سانتی گراد، با اینکه دمای آب در کف دریاچه پایین تر است، اما سطح دریاچه یخ زده می زند.
حباب ها خودشان را به سطح آب می رسانند ، اما در برخورد با سطح دریاچه متوقف شده و محبوس می شوند. یخ و دمای پایین آب، باعث منجمد شدن حباب ها شده و اینجاست که به خواب زمستانی می روند.
با گرم شدن هوا، یخ دریاچه هم کم کم آب می شود و حباب های متان نیز به هوا آزاد می شوند.
همان قدر که به اندازه سپیدی شان زیبا هستند، به اندازه ناشناخته بودنشان خطرناک اند. قدرت گاز متان حبس شده، ۲۰ برابر قدرت گاز Co۲ فشرده شده است. این بدان معناست که بر روی دریاچه ای از نارنجک قدم می زنید.
هرچند که متان موجود در دریاچه خالص نبوده و در واقع متان یخ زده و هیدراته شده است اما به شدت قابل اشتعال است و این حباب های محبوس شده نیز استثنا نیستند.
اگر روی یخ را بشکنید تا یکی از حباب آزاد شود و همزمان آن را با یک فندک مشتعل کنید، سریعا آتش می گیرد.
