تاثیر تغییرات آب و هوایی و آلودگی هوا بر مواد غذایی چگونه است ؟
در شرایطی که دمای بالا و آلودگی ازن می توانند به گیاهان آسیب رسانده و بازده محصول را کاهش دهند اما تاکنون این دو عامل به همراه هم مورد بررسی قرار نگرفته اند. و اگرچه روند افزایشی دما در کانون توجهات و مباحث قرار دارد، اثر کیفیت هوا بر محصولات کشاورزی کمتر شناخته شده است.مطالعات بسیاری پتانسیل کاهش مواد غذایی در نتیجه تغییرات آب و هوایی جهانی را نشان داده اند. اما این مطالعات در بیشتر قسمت ها تعامل بین افزایش دما و آلودگی هوا – به ویژه آلودگی ازن که به محصولات کشاورزی آسیب می رساند – را نادیده گرفته اند.
طی مطالعه ای جدید که توسط پژوهشگران دانشگاه ام آی تی صورت گرفته، مشخص شده است این تعاملات می تواند بسیار قابل توجه باشند و نشان می دهد سیاستگذاران در راستای رسیدگی به موضوع “امنیت غذایی” باید هم گرمایش و هم آلودگی هوا را مد نظر قرار دهند. این مطالعه توسط “کولت هلد”، استاد مهدنسی عمران و محیط زیست در ام آی تی، “آموس تای” و “ماریا ون مارتین” از دانشگاه ایالتی کلرادو انجام شده است.مطالعه اخیر به دقت تولید جهانی چهار محصول اصلی شامل برنج، گندم، ذرت و سویا – تامین کننده بیش از نیمی از کالری مصرفی مردم جهان – را مورد بررسی قرار داده است. بنابر پیش بینی های صورت گرفته، آثار گرمایش و آلودگی هوا به طور قابل ملاحظه ای از منطقه ای به منطقه دیگر متفاوت خواهد بود و برخی از محصولات به شدت تحت تاثیر یک و یا عوامل دیگر قرار می گیرند. به عنوان مثال، گندم حساسیت بالایی نسبت به قرار گرفتن در معرض ازن داشته، در شرایطی که ذرت بیشتر تحت تاثیر گرما قرار می گیرد.
به گفته هلد، در شرایطی که دمای بالا و آلودگی ازن می توانند به گیاهان آسیب رسانده و بازده محصول را کاهش دهند اما تاکنون این دو عامل به همراه هم مورد بررسی قرار نگرفته اند. و اگرچه روند افزایشی دما در کانون توجهات و مباحث قرار دارد، اثر کیفیت هوا بر محصولات کشاورزی کمتر شناخته شده است. همان گونه که اشاره شد، آثار احتمالا از منطقه ای به منطقه دیگر متفاوت خواهند بود. در آمریکا، بر اساس قوانین سختگیرانه‌تر کیفیت هوا انتظار می رود کاهش چشمگیر در آلودگی ازن شکل بگیرد و اثر آن بر محصولات را کاهش دهد. اما در مناطق دیگر نتیجه به سیاست های آلودگی هوا داخلی بستگی خواهد داشت. پاکسازی کیفیت هوا به افزایش بازده محصول منجر خواهد شد.در مجموع، با برابر بودن تمام عوامل دیگر، گرمایش ممکن است تا سال ۲۰۵۰ بازده محصولات در سطح جهانی را حدود ۱۰ درصد کاهش دهد. اما آثار آلودگی ازن پیچیده‌تر است – برخی محصولات نسبت به نمونه های دیگر بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرند – که نشان می دهد اقدام های کنترل آلودگی می تواند نقشی کلیدی در تعیین نتایج داشته باشد. همچنین، شناسایی آلودگی ازن می تواند دشوار باشد زیرا آسیب آن ممکن است شبیه سایر بیماری های گیاهی به نظر برسد.
بی تردید، کاهش های احتمالی در بازده محصول نگران کننده است. به گفته مولفان مطالعه اخیر، انتظار می رود به واسطه رشد جمعیت و تغییر روندهای رژیم غذایی کشورهای در حال توسعه، جهان تا سال ۲۰۵۰ به ۵۰ درصد مواد غذایی بیشتر نیاز داشته باشد. از این رو، کاهش تولید محصولات در برابر پس زمینه نیاز کلی به افزایش چشمگیر تولید از طریق انتخاب های محصول و روش های کشاورزی بهبود یافته و همچنین گسترش زمین های کشاورزی قرار می گیرد.در شرایطی که گرما و ازن می توانند به طور مستقل به گیاهان آسیب وارد کنند، این عوامل با یکدیگر نیز تعامل دارند. به عنوان مثال، دماهای گرم‌تر به طور قابل توجهی تولید ازن از واکنش ترکیبات آلی فرار و اکسیدهای نیتروزن در نور خورشید را افزایش می دهند. به واسطه این تعاملات، تیم پژوهشی ام آی تی دریافتند آسیب ۴۶ درصدی محصول سویا که پیشتر تصور می شد به گرما ارتباط دارد در حقیقت به واسطه ازن افزایش یافته حاصل شده است.در برخی سناریوها، پژوهشگران متوجه شده اند که اقدام های کنترل آلودگی می توانند نقش مهمی در پیشگیری از کاهش محصول مورد انتظار به دلیل تغییرات آب و هوایی ایفا کنند. به عنوان مثال، در شرایطی که پیش بینی شده است تولید مواد غذایی جهانی تحت یک سناریو ۱۵ درصد کاهش یابد، کاهش قابل توجه انتشار گازهای گلخانه ای در سناریو دیگر این میزان کاهش را به ۹ درصد می رساند. به گفته هلد، تولید کشاورزی نسبت به آلودگی ازن بسیار حساس است و یافته های مطالعه اخیر بر اهمیت مقررات کیفیت هوا در کشاورزی تاکید دارد.
