با برخی از اصطلاحات آلودگی هوا آشنا شویم
آلودگی محیط زیست ، عبارت است از وارد کردن ماده و انرژی به محیط زیست ، بطوری که سلامتی انسان و سایر موجودات زنده در معرض خطر قرار گیرد. در زیر ، برخی اصطلاحات آلودگی هوا را نام برده‌ایم.
آئروسل:از پراکنده شدن یک مادۀ جامد یا مایع در هوا ، آئروسل بوجود می‌آید.
هوا گستن : عبارت است از تجزیه و پراکندگی ذرات میکروسکوپی مایع یا جامد در حالت گازی شکل ، از قبیل دود ، مه ، غبار و غیره
غبار :اصطلاحی نه چندان دقیق است که به ذرات جامد بزرگتر از ذرات کلوئیدی اطلاق می‌شود که می‌توانند موقتا در هوا یا سایر گازها بطور معلق باقی بمانند. غبار ، تمایلی به منعقد شدن ندارد. مگر اینکه تحت تاثیر نیرو‌های الکترواستاتیکی قرار گیرد که در این حالت ، آنها پخش نمی‌شوند، بلکه تحت تاثیر نیروی گرانشی ، ته‌نشین می‌شوند.
قطره : مایعی با مقدار و چگالی اندک است که تحت شرایط آرام و ساکن می‌تواند به پایین سقوط کند و در صورت مغشوش و متلاطم بودن هوا به حالت معلق در هوا باقی می‌ماند.
خاکستر بادی :ذرات ریز منفک خاکستر موجود در گازهای سوختنی است که از احتراق سوخت بوجود می‌آید. این اصطلاح بطور کلی برای خاکستر گازدار حاصل از دیگهای بخاری بکار می‌رود که از سوخت ( زغال سنگ) خورد شده استفاده می‌کنند.
مه : اصطلاح نه چندان دقیقی است که در مورد هواگستن مایعی که بر اثر میعان خود در هوا پخش شده است، بکار می‌رود.
گرد : متشکل از ذرات جامدی است که در نتیجه انقباض از حالت گازی بوجود آمده‌اند و این مساله بطور کلی پس از تبخیر مواد گداخته صورت می‌گیرد و اغلب با واکنش شیمیایی نظیر اکسیداسیون همراه است. ( اندازه ۰.۱μm تا ۱)
میغ : اصطلاحی است نه چندان دقیق که در مورد پراکندگی ذرات مایع در هوا یعنی پراکندگی ماکروسکوپی بکار می‌رود. (اندازه ۱۰۰μm تا ۵)
ذره :به صورت جرم مطلقا ریز یک مایع یا جامد تعریف می‌شود.
دود : عبارت است از ذرات هوا گسسته ریز و مجزا که از احتراق ناقص بوجود می‌آید. دود اساسا حاوی کربن و سایر مواد سوختنی است. (اندازه ۰.۰۱μm تا ۱)
دوده : مجموعه‌ای از ذرات کربنی است که با قطران آغشته شده، در احتراق ناقص مواد کربنی تشکیل می‌شود.
بخار :حالت گازی ماده‌ای است که معمولا به صورت مایع و جامد یافت می‌شود.
