با تاریخچه ادوات هواشناسی آشناشویم

اولین فعالیتهای هواشناسی به زمانهای خیلی قبل بر می گردد . بقراط حدود چهار صد سال قبل از میلاد رساله ی هواشناسی پزشکی و اقلیم شناسی را تنظیم نمود . و نیز ارسطو حدود ۲۳۱ سا قبل از میلاد به وجود بخار آب در هوا پی برد . به تدریج دامنه ی فعالیتهای هواشناسی توسعه یافت . تا اینکه حدود یک قرن قبل از میلاد مقدار باد در انگلستان اندازه گیری شد . البته قبل از آن مقدار باران نیز اندازه گیری می شد.

در اوایل قرن شانزدهم رطوبت سنجی مکانیکی و نیز بادنمای دقیق تری توسط لیونارد داوینچی اختراع شد در سال ۱۱۱۳ میلادی گالیله دماسنج گازی و بین سالهای ۱۷۲۱ – ۱۷۱۱ فارنهایت و سلسیوس دماسنج جیوه ای را اختراع نمودند . بعد از این که گالیله نظریه خود مبنی بر وزن و فشار داشتن زمین را مطرح نمود تریچلی در اوایل قرن هفدهم تحقیقات گسترده ای را در این زمینه به عمل آورد . تا اینکه موفق شد این اصل را به وسیله ی دستگاه هایی که اساس ساختمان فشارسنج را تشکیل داد به اثبات برساند . پنج سال بعد پاسکال با انجام یک سری آزمایشها در ارتفاعات مختلف تغییرات فشار با ارتفاع را ثابت نمود و سرانجام در سال ۱۸۱۸ میلادی فشارسنج دیگری به نام فشارسنج فلزی اختراع گردید .به طور کلی در طی دو قرن ۱۸۱۱ -۱۶۱۱ دستگاه های دیگر مانند رطوبت نگار دمانگار باران سنج اختراع گردید . و با این تحولات عظیم در پیدایش ادوات اندازه گیری پارامترهای جوی با ابزار جایگزین دیدبانیهای بصری شد . جنگهای جهانی اول و دوم نیز باعث تسریع در پیشرفت و توسعه علم هواشناسی و در نتیجه تکمیل ادوات مربوطه گردید و اهمیت هواشناسی در امور هواپیمایی را کامالاً نمایان ساخت . نهایتاً در جنگ جهانی دوم اختراع رادار خدمات شایانی به هواشناسی و انجام دیدبانی جوی نمود . دانشمندان با استفاده از رادار به کشف پدیده های جوی از قبیل ابرهای توفان زا با تعیین محل ارتفاع نوع شدت و مقدار نزولات جوی حاصل از آنها نائل آمدند و اندازه گیری فشار جو ،دما، رطوبت و باد در سطوح مختلف جوی به وسیله ی رادار و دستگاه های دیگر الکتریکی و الکترونیکی (رادیوسوند) آسان گشت .