چرا آب کره زمین ، هیچوقت تمام نمی شود ؟!

آب در همه جا هست. 

  نزدیک به سه چهارم سطح کره ی زمین را اقیانوس و دریا تشکیل داده است؛ آب دریا دارای نمک و شور است. آب در هوا وجود دارد. در خشکی های زمین نیز مقدار آب زیادی در برکه ها، نهرها،‌ رودخانه ها و دریاچه ها وجود دارد. حتی در زیر خاک و زیر سطح زمین هم، آب پیدا می شود. همه ی این آب ها، در اثر بارش برف و باران به وجود می آیند. آب باران شور نیست و نمک ندارد. آبی که شور نیست را «آب شیرین» می نامیم.

چرخه ی آب

آب به بخار، تبدیل می شود. خورشید به سطح دریاها می تابد و آب را بخار می کند و با تبخیر شدن آب دریا، بخار آب، به هوا می رود. اگر مقدار این بخار آب،‌زیاد شود ابر به وجود می آید. هوا، در ارتفاع بالا سرد است. 

  اگر بخارهای آب به اندازه ی کافی سرد شوند، به ذره های آب تبدیل می شوند و ذره های ریز آب، به علت سبکی،‌در هوا شناور می مانند. ذره های ریز آب به هم متصل می شوند،‌سپس قطره های بزرگ تر، آن قدر سنگین می شوند که دیگر نمی توانند در هوا شناور بمانند و به صورت باران، به سمت زمین فرود می آیند. آب در روی زمین همیشه،‌از حالتی به حالت دیگر تبدیل می شود؛ ولی مقدار آن کم نمی شود. یعنی، با چرخه ی آب مقدار آب تغییر نمی کند

آب در هوا:

  در هوا به جز گازهایی مثل اکسیژن،‌همیشه مقدار زیادی بخار آب وجود دارد. به بخار آب موجود در هوا، «رطوبت» می گوییم. رطوبت هوا در برخی مناطق مانند: شمال ایران بسیار زیاد است. هرگاه مقدار بخار آب موجود در هوا زیاد شود،‌«ابر» به وجود می آید.

انواع ابر:

   ابرها در آسمان، به شکل های مختلفی دیده می شوند و فقط از برخی از آن ها باران می بارد. ابرها به سه دسته تقسیم می شوند:

۱- ابرهای لایه ای: این ابرها به صورت لایه لایه در آسمان دیده می شوند. بیشتر بارندگی ها از این ابرهاست.

۲- ابرهای پر مانند: این ابرها، در ارتفاع خیلی بالا تشکیل می شوند و مانند پر به نظر می رسند.

۳- ابرهای توده ای: برخی از ابرها،‌مانند تکه های پنبه می باشند. این ابرها،‌در هوای نسبتا صاف در آسمان دیده می شوند. برای آن که ابر ببارد،‌به سرما احتیاج دارد. یعنی باید آن قدر بخار آب، گرما از دست بدهد تا به صورت مایع درآید و به سمت زمین فرود بیاید.

آب در روی خشکی:

   بعد از بارندگی، ‌مقداری از این آب (آب باران)،‌روی زمین جاری می شود. در فصل بهار هم،‌ مقداری از برف ها و یخ کوه ها ذوب شده و از کوه ها به سمت پایین سرازیر می شوند. معمولا،‌این آب هنگام پایین آمدن از کوه، سرعت زیادی دارد.

   همان طور که می دانید،‌آب جاری، دارای مقدار زیادی انرژی است. این انرژی، باعث می شود که آب مسیر حرکت خود را تغییر دهد و مقدار زیادی از مواد و سنگ ها را همراه خود ببرد. در این حالت ممکن است،‌ دره هایی را ایجاد کند. معمولا این آب ها در پاین کوه به یک دیگر می رسند و رود را تشکیل می دهند. سپس این رودها به طرف دریاچه ها و دریاها حرکت می کنند.

آب در زیر زمین:

   بعد از بارندگی، مقداری از آب هایی که روی زمین جاری می شوند، به رودخانه ها و دریاچه ها می ریزند. اما مقدار دیگری از این آب ها،‌داخل زمین فرود می روند و تا جایی پایین می روند که دیگر نتوانند از آن جا عبور کنند و در آن جا، آب ها ی زیر زمینی را به وجود می آورند.