پدیدهٔ برف دریاچه‌ای در فصول سرد سال وقتی ایجاد می‌شود که بادهای سرد از فراز آب‌های دریاچه‌های گرمتر عبور کنند. با عبور این هوا انرژی و بخار آب گرفته شده از دریاچه‌ها منجمد شده و به ساحل منتقل می‌شود. پدیدهٔ مشابه این در آب‌های شور اقیانوس‌ها یا دریاهای آزاد نیز اتفاق می‌افتد. این پدیده هنگامی تشدید می‌شود که بخار آب با رسیدن به ارتفاعات دچار صعود مکانیکی شود. این صعود می‌تواند نوارهای باریک ولی شدیدی از بارش را ایجاد کند که شدت آن گاهی تا چندین اینچ برف در هر ساعت می‌رسد و برف تجمعی فراوانی را سبب می‌شود.
مناطقی که تحت تأثیر پدیده برف دریاچه‌ای قرار می‌گیرند کمربند برفی نامیده می‌شوند. 
این تأثیر در بسیاری از نقاط جهان مشاهده می‌شود، امّا در نواحی اطراف دریاچه‌های بزرگ در آمریکای شمالی بیشتر شناخته شده هستند.
یک طوفان برف متاثر از دریاچه، طوفان برفی است که توسط این پدیده ایجاد شده‌است. تحت شرایط ویژه، وزش بادهای شدید می‌تواند باعث تشدید بارش برف حاصل از رطوبت آب‌های گرم در نواحی مستعد گردد.
اگر دمای هوا به حد کافی پایین نباشد که بارش در سطح زمین به صورت منجمد باقی بماند، آنگاه بارش به صورت باران خواهد بود. برای بارش، هوای عبوری از روی آب دریا یا دریاچه‌ها باید به اندازهٔ کافی نسبت به سطح آب سردتر باشد. به‌طور مشخص هنگامی این پدیده می‌تواند بارش را سبب شود که دمای هوا در تراز ۸۵۰ میلی‌بار (ارتفاع حدود ۱۵۰۰ متری از سطح دریا) ۱۳ درجهٔ سانتیگراد سردتر از هوای سطح آب باشد.
