مطالعات جدید یکی از پرچانه ترین موجودات جهان را معرفی می کند که در هر لحظه و با هر بار وزش باد با هم نوع خود حرف می زنند. موجوداتی سفید و پنبه ای که هر روز بالای سر ما در رفت و آمد هستند.
به گزارش خبرگزاری مهر، این مطالعات جدید نشان می دهند ابرها مشابه جیر جیر کردن جیر جیرکها یا سوسوی نورهای کرمهای شب تاب در شبهای تابستان با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. این یافته شگفت انگیز می تواند بر روی درک انسان از شرایط اقلیمی زمین تاثیری قابل توجه داشته باشد.
دفعه بعد که بر روی زمین دراز کشیده بودید و از میان ابرها شکلهایی را تصور می کردید می توانید به این فکر کنید که آیا ابرها در حال صحبت درباره شما هستند یا نه؟
“گراهام فینگولد” محقق آژانس ملی اقیانوسی و اتمسفری که انجام این مطالعات را رهبری کرده است می گوید: میدانهای ابری به شکلی سازماندهی می شوند که ذرات تشکیل دهنده آنها با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و بارشهای منظم و دوره ای باران را به وجود می آورند.
به بیانی دیگر “فینگولد” توانسته شواهد آشکاری از خودسازماندهی را در الگوهای منظم بارش باران و رشد مکرر این ساختارهای پنبه ای و شناور در آسمان بیابد.
چنین هماهنگی از کجا ریشه می گیرد؟ بارش باران باعث خنک شدن هوا می شود و این خنک شدن جریان هوای رو به پایینی را به وجود می آورد. جریان رو به پایین با سطح زمین برخورد کرده و به سمت بیرون جریان می یابد و پس از برخورد جریانهای هوایی با یکدیگر دوباره به سمت بالا حرکت می کنند. جریان رو به بالای هوا با پراکنده شدن ابرهای قدیمی منجر به شکل گیری ابرهایی جدید در آسمان باز می شود و سپس ابرهای جدید می بارند و این الگوی نوسانی خود را تکرار می کند.
به گفته فینگولد در یکی از این صحنه ها، فرایند در حال وقوع این است که ابرهای در حال حرکت به سوی زمین با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. اگر در یک منطقه چندین ابر را در حال نزدیک شدن به زمین داشته باشیم، هوا در این منطقه مجبور به حرکت جنبی از یک ابر به ابری دیگر است و به این شکل هوای موجود در یک ابر با هوای موجود در ابری دیگر ملاقات می کند و به این شکل مکالمات ابری آغاز می شود.
نظریه های پیشین درباره ساختار ابرها توضیح می دهند که تغییر دما هسته اصلی شکل گیری ابرها است اما هرگز درباره مکالمات ابری سخنی در میان نبوده است.
با این همه فینگولد کاملا از آنچه می گوید اطمینان دارد و قدمت تحقیقات بر روی ارتباطات ابرها را سند گفته های خود می داند. به گفته وی اگر به گذشته نگاه کنیم می توانیم فیزیک بنیادی نهفته در پس این رویداد را در اوایل دهه ۱۹۰۰ و در مطالعات دانشمندان فرانسوی ببینیم.
بر اساس گزارش نیچر، سال ۱۹۳۳ اولین گزارش از الگوهای ابری توسط دانشمندی به نام گراهام ارائه شده است اما فین گولد ایده ارتباط و مکالمه ابرها با یکدیگر را باز هم قدیمی تر می داند و بر این باور است انسانهای پیشین نیز در طول زندگی خود به آسمان نگاه می کرده اند و الگوهای ابرهای اولیه را می دیده اند.
